Καλησπέρα.
Κυριακής μεσημέρι. Ένα κόκκινο σύννεφο. Παραδοσιακές διασκευές ηχούν στον χώρο μου. Θέλω να σου γράψω. Αλλά δεν προφταίνω. Δυστηχώς κινούμαι στα πλαίσια του χειρότερου εχθρού μου.
Του χρόνου. Λάθος. Του εαυτού μου.
Παραθέτω ένα πολύ σωστό μήνυμα. Γνωρίζεις. Είπα να σου το θυμίσω.
Γιατί σε καθένα από εμάς, θα υπάρξει ο πιο συμαντικός ρόλος της ζωής μας.
http://www.voiceyourself.com/03_thoughtsfromwithin/03_movie.php
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
Μακάρι να άλλαζε κάτι.
Στην πράξη.
Όχι στα λόγια.
Post a Comment