Εισαγωγή Μέρος Δεύτερο.

Εντάξει πλησιάζει δώδεκα.

Ένα ποτήρι μισό-γεμάτο (αισιόδοξη είδες) με κόκκινο κρασί, εκείνο το Παπαιωάννου του 2003, μια προσφορά Νικολαίδη (το σπίτι μας).

Το μπουκαλάκι με την εμφιαλωμένη ανασφάλεια μου στάζει την υγρασία του δωματίου στο ψάθινο σουβέρ. Εκλεκτή η διάλεκτος της νεαρής (πότε έφυγε το 1978;).

Τρύπες στο ραδιόφωνο (φιλτραρισμένη μουσική, αλλά ΟΚ. Δεκτή. Λογοκρισία στην Ελευθερία της Έκφρασης – ποια ελευθερία; Ένα άγαλμα που κράζει τον καημό του – στιγμιότυπα Καθημερινής 02 Σεπτεμβρίου 2007 – Να γαμηθείτε κόμματα και δημοσιογράφοι μαζί!).

Ο ουρανός στο παρά πέντε της βροχής, όπως όταν θες να φτερνιστείς και δεν σου βγαίνει, και μένεις με μια φαγούρα στη μύτη, και τα μάτια, υγρά, κόκκινα. Μια αστραπή που έσκισε τον ουρανό, από του Χολαργού την Β’ είσοδο μέχρι της Αγίας Παρασκευής την πλατεία (σε περιμένω στο τέρμα της Ιωάννου με το ποδήλατο).

Τα ρούχα. Λίγο πολύ παντού.

Ο ιδρώτας. Λίγο πολύ παντού.

Τα μηχανάκια λάστιχα που λιώνουν στην καυτή άσφαλτο της γειτονιάς μου.

Το πιάτο με τα ψίχουλα από παντεσπάνι βανίλιας, την κρέμα σοκολάτας και τη σαντιγί των γενεθλίων μου. Τα 29 κεράκια μου. Δεν θα ρουφήξω τον καπνό σας.

Σβηστός ανεμιστήρας. Ρεπό της υπερωρίας του. Στο καλώδιο ένα κίτρινο υγρό που κολλάει, απόδειξη της κατάχρησης που υπέστη. Εργατική διαμαρτυρία.

The Cure. I will always love you.

Δεν. Θέλω. Να. Πάω. Στο. Γραφείο. Αύριο.

Δεν. Θέλω. Να. Πάω. Στο. Γραφείο. Μεθαύριο.

Δεν θέλω. Να κοιμηθώ.

Δεν θέλω. Να Ξυπνήσω.

Θέλω να ταξιδέψω. Με ένα φόρεμα. Κόκκινο. Ακριβό μετάξι από τις Ινδίες.

Όπως υποσχεθήκαμε. Η μία στην άλλη. Και ύστερα με ένα φιλί υγρό σαν την πρώτη βροχή του φθινοπώρου. Σφραγίσαμε την υπόσχεση μας.



Είναι νύχτα και ο δρόμος. Δικός μας.

Τα σγουρά μαλλιά σου. Στα δάχτυλα μου.

Το άρωμα σου. Ο καπνός μου.

Το δέρμα σου. Ο χάρτης μου.

Το βλέμμα σου. Ο οδηγός μου.

Ο ιδρώτας σου. Το νερό της όασης μου.

Η ανάσα σου. Η αναπνοή μου.

Η καρδιά σου. Ο κρυφός θησαυρός μου.

.

Ήταν Κυριακή. Είχα γενέθλια. Έφαγα δυο φέτες από το γλυκό μου. Απάντησα στα μισά τηλεφωνήματα. Χάιδεψα με το βλέμμα μου το ροζ της δύσης. Πάγωσα στο τελευταίο φως της μέρας την δύναμη της αστραπής. Δεν έβρεξε. Αλλά θα μπορούσε να είχε γίνει. Δεν ήρθες.

Αλλά ήσουν εδώ.