Agrypnia - Thanassis Papakonstantinou

Από τα Ιωάννινα. Στο Δαφνί. Από το Δαφνί.

Στο τελευταίο ταξίδι σου.

Από εκεί. Στο βράδυ της Κυριακής.

Θα χαρείς να μάθεις πως δεν φίλησα το χέρι το ιερέα. Έκανα εδώ κι εκεί τον σταυρό μου δεν κατάλαβα καλά κι εγώ δεν σκέφτηκα μηχανικά παρασύρθηκα με το πλήθος. Η λειτουργία, η ατμόσφαιρα ήταν βαριά. Δεν θα σου άρεσε νομίζω καθόλου. Θα τους είχες βρίσει και καλά θα είχες κάνει. Εγώ δεν ξέρω, λύγισα με όλο αυτό το κλίμα. Δεν σε πρόλαβα κιόλας. Κι εσύ αναρωτιόσουν άκουσα γιατί χάθηκα. Είμαι μεγάλος μαλάκας πρέπει να στο είχα πει.

Τα παιδιά σου ήταν εκεί. Πρέπει να είσαι πολύ περήφανος. Άντρας σωστός ο γιος σου, περίμενε να τελειώσει αυτή η τελετουργία των επιζώντων στο προαύλιο της εκκλησίας. Έβρεχε κιόλας, και γέμισαν οι γόβες οι μαύρες με λάσπες. Ήμασταν τυχεροί και νιώσαμε λίγη ανακούφιση στην αίσθηση αυτή.
Περίμενα κι εγώ, και για μια στιγμή, ενώσαμε το βλέμμα μας στο κοιμητήριο. Αναπαύονται άραγε οι ψυχές;

Κάποια στιγμή Θα σε βρω μπαγάσα. Και θα καθίσουμε ξανά στο ίδιο τραπέζι. Τις ιστορίες σου από το ναυτικό να με κερνάς. Σε λιμάνια μακρινά, και σε περασμένες εποχές να με ξαναπάς.

Έως τότε. Θα περιμένω εδώ.

Καλό ταξίδι.