H Forthnet, το Musicheaven και το KKE

Το πρώτο μου κείμενο, ήθελα να είναι κάτι σαν μια εισαγωγή στο ποιά είμαι, από πού έρχομαι, πού πάω, και τα σχετικά. Αλλά λόγο επικαιρότητας, θα το αφήσω για το επόμενο. Έτσι και αλλιώς το όλο μπλογκ είναι όσο ακατάστατο όσο το αληθινό "σπίτι μου", δηλαδή θα ήθελα να άλλαζα φόντο, να έβαζα μια φωτογραφία επιλογής να εδώ, κανένα τραγουδάκι για τους επισκέπτες, να κάτι από το "Cirque de Soleil", σε στυλ Allegria, λινκς από ενδιαφέροντα σάιτ και φίλους, γνωστούς.



Αλλά είμαι το άτομο που ξεχνά άνα δίμηνο τον κωδικό του banking μου, που έβαλα τα κλειδιά του αυτοκινήτου, το όνομα του καθηγητή των οικονομικών κι ας περάσαμε τόσα βράδια με κουβέντα και φθινοπωρινό ελαφρύ αεράκι του Μόντρεαλ.



Γιατί γράφω σήμερα πέντε και κάτι το πρωί (αντί να κάνω το τζόγκιγκ μου;)



Γιατί σήμερα, αν και πάλι δεν κοιμήθηκα καλά, αν και πάλι ξέχασα το φως της κουζίνας ανοιχτό, αν και πάλι όσο κι ας το πάλεψα μελαγχόλησα με τη πάρτι μου, τις αποφάσεις μου, αλλά και την κατάσταση στην χώρα στην οποία διάλεξα να ζω. Διάβασα κάποια σχόλια για το άτομο μου, σε ένα σάιτ που χρόνια τώρα επισκέπτομαι σε καθημερινή σχεδόν βάση (καλά όχι και τόσα πολλά χρόνια - δυο νομίζω;). Κάτι για τη μνήμη να θυμηθώ να πάρω.



Επειδή δεν ξέρω τώρα πως να βάλω λινκ, και επειδή εδώ δεν ξέρω καν αν θα.

Τώρα αν σου πω, πως έγραψα ένα κατεβατό τρις σελίδες και χάθηκε θα το πιστέψεις;

Είναι έξι.

Θα το ξαναγράψω δεν μου γλιτώνει, αύριο. Ή μετά το φούρνο πριν τις εφτά; Λες;

Ένα μεγάλο ευχαριστώ. Στα παιδιά του χέβεν που γράφουν για τη διαγραφή. Δεν ήξερα πως υπήρχε και κάποιος που διάβαζε και αγαπούσε αυτά που έγραφα εκεί. Δηλαδή ένας-δυο που λάδωνα κατά καιρούς, τους ξέρω. Αλλά οι υπόλοιποι; Μου κάνει εντύπωση φοβερή.

Θα το ξαναγράψω το κείμενο.

Τα πρωινά φιλιά μου σε όλους εσάς. Συντονιστές μαζί.

Antony singing If It Be Your Will