Αγία νοσταλγίΑ.

Νόμιζες αλήθεια.

Πως δεν θα σου έγραφα ξανά.

Ποτέ;

24 Δεκεμβρίου. Όχι ξέρω. Πέρασαν τέσσερις ημέρες ολόκληρες Να. Και η μέση της;

Ακόμα λιγάκι την ενοχλεί. Μια σταγόνα ευκάλυπτος προς Τέσσερις: Αλοιφές.

Επιτρέπεις;!;

ΜΕ ΓΑΡΓΑΛΑΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Στο αεροδρόμιο δεν γύρισα να κοιτάξω πίσω μου. Κολλήματα θα μου πεις, εντάξει δεν έχεις άδικο. Όλο αυτό το κλισέ με τα σάλια και τα δάκρυα στα αεροδρόμια και στα λιμάνια μου την δίνει. Εγώ προτιμώ να γυρίσω την πλάτη μου. Να προχωρήσω προς του Ερμές. Και να δακρύσω σιωπηλά τον πόνο μου. Μικρές μαχαιριές στην καρδιά μου. Θα σε ξαναδώ. Δύναμη λέω Άννα θα τους ΜΠΙΠ. ΔΥΝΑΜΗ!!!!!!!!!!!!!!!

Η πτήση λεει Φρανκφούρτη κι εγώ. Κατεβαίνω. Μέσα σε αυτούς τους θαλάμους που φτιάχνουν ειδικοί για τις μεταφορές από το σκάφος στο αεροδρόμιο για να μην καταλάβεις. Πως βρίσκεσαι σε κάποιο ανώνυμο ενδιάμεσο προορισμό. Εκεί θα σου χαμογελάσει μια κούκλα μια καλησπέρα, μια καλημέρα στα Γερμανικά. Και λες. Εαν τυχαία της δάγκωνα το αυτί αφήνοντας μια μικρή σταγόνα αίμα να κυλίσει στο λευκό πουκάμισο της όπως κατεβαίνω. Θα ράγιζε λιγάκι αυτό το παγωμένο χαμόγελο;

Στην Φρανκφούρτη είχα το υφάκι μου το μου την δίνουν όλα. Και είχε πολλά μαγαζιά. Δεν τα προσέχω ποτέ, όσο τώρα. Έβλεπα τις βιτρίνες. Σκέφτηκα τις δικές μας. Και ήταν μια γλύκα ο πειρασμός να σπάσω μια δυο τρις.

ΟΛΕΣ.

Αλλά είπαμε. Εμείς τώρα. Τις ανεβάζουμε. Τις στολίζουμε.

Θα τις σπας εσύ. Για να μου την σπας έτσι να με τσιγκλάς. Μήπως και καταφέρεις.

ΝΑ ΜΕ ΞΥΠΝΑΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Τίποτα. Λες έκανα τόσο καιρό να σου γράψω. Και απάντησα πως θα το κάνω. Θα σου πω για τα παγωμένα στενά κοντά στην γειτονιά μου. Θα σου γράψω για το πάρκο με τα γυμνωμένα δέντρα. Θα σου πω για την πόλη αυτή που ζει σε μια παλιά φωτογραφία. Τόσο μακριά από εμάς. Τόσο μακριά από εσένα.

Πρέπει να πάρω πάλι ένα αεροπλάνο. Εκείνη μου θυμίζει πως είναι να είσαι στα ζεστά. Τα καθαρά της τα παπλώματα. Τα νόστιμα της τα φαγητά. Ακούς δυνατά μουσική. Δεν είσαι στο γραφείο. Για λίγες μέρες δεν έχει καν γραφείο.

Λες. ΜΠΙΠ τί κάνω; Πάλι έμπλεξα; Λες. Γιατί ξεκίνησα; Θυμήσου, ΆΝνα θυμήσου. Τα όνειρα σου πες μου ποια ήταν, πες μου ποια είναι σήμερα; Κενό.

Πρέπει να πάρω κάποτε διακοπές.

Και να πάω και σε καμιά Συναυλία.

Επανέρχομαι.

Δεν μου βγαίνει απόψε.

Συμπάθα με.

Είσαι πολύ πιο άμεσος από ότι θα τολμήσω ποτέ να γίνω εγώ.